Veleno de cobra | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Aparello do veleno da vipera berus | |||||||||||
Identificadores | |||||||||||
Símbolo | Toxin_1 | ||||||||||
Pfam | PF00087 | ||||||||||
InterPro | IPR003571 | ||||||||||
PROSITE | PDOC00245 | ||||||||||
SCOPe | 2ctx / SUPFAM | ||||||||||
OPM superfamily | 55 | ||||||||||
OPM protein | 1txa | ||||||||||
|
O veleno de serpe ou de cobra (cobra en galego sinónimo de serpe en xeral, non só da especie asiática que tomou o nome do galego-portugués)[1][2][3] é saliva altamente modificada.[4] O veleno é parte dun conxunto: o aparello, que se compón de glándulas de veleno que o sintetizan, e un sistema de inxección, que consta de cairos modificados que permiten a penetración do veleno nunha presa ou nun depredador ou ameaza.[5] As glándulas que secretan as zootoxinas son unha modificación da glándula salivar parótida doutros vertebrados, e usualmente atópanse a cada lado da cabeza, debaixo e detrás do ollo, encapsulado nunha envoltura muscular.
As glándulas teñen grandes alvéolos nos cales se almacena o veleno sintetizado antes de transmitilo por un conduto á base de cabeiros tubulares ou canalizadas, a través dos cales se expulsa. Os velenos de cobra conteñen máis de 20 compostos diferentes, na súa maioría proteínas e polipéptidos.[6][7] O veleno de serpe ten dúas funcións principais: primeiro, a inmovilización da presa e en segundo lugar a dixestión da mesma. Componse dunha mestura complexa de proteínas, encimas e varias outras substancias. As proteínas son responsábeis para os efectos tóxicos e letais do veleno e a súa función de inmobilizar a presas. As encimas teñen un papel importante na dixestión da presa, e varias outras substancias son responsábeis de efectos biolóxicos importantes, pero non letais.[5][8][7][5]